Ułatwienia dostępu

Święty Brat Albert

Adam Hilary Bernard Chmielowski urodził się w 1845r. w miejscowości Igołomia k/Miechowa jako najstarszy syn Józefy Borzysławskiej i Wojciecha Chmielowskiego. Miał troje młodszego rodzeństwa. Edukację rozpoczął w 1855r. w Korpusie Kadetów w Petersburgu. Od 1858r. kontynuował naukę w warszawskim Gimnazjum Realnym Jana Pankiewicza. W 1861r. podjął studia w Instytucie Politechnicznym Rolnictwa i Leśnictwa w Puławach.

POWSTANIEC

Po wybuchu powstania styczniowego w 1863r. 18-letni Adam wstąpił w szeregi walczących. Po krwawej bitwie pod Grochowiskami został internowany przez Austriaków i wywieziony do Ołomuńca, skąd udało mu się zbiec i przyłączyć do oddziału płk. Zygmunta Chmieleńskiego. Uczestniczył w walkach pod Cierniem, Wawrzynem i Czarncą. Bojowy szlak Adam Chmielowski zakończył 30 września 1863r., kiedy to jego oddział stoczył przegraną bitwę pod Mełchowem, a on ciężko ranny w lewą nogę trafił powtórnie
do  niewoli. Po amputacji wykonanej w prymitywnych warunkach przebywał w szpitalu
w Koniecpolu. W maju 1864r., po wydostaniu się
z niewoli, wyjechał do Paryża. Pomoc finansowa Komitetu Polsko-Francuskiego umożliwiła Chmielowskiemu dalsze leczenie, zakończone założeniem nowoczesnej protezy.

MALARZ

               W roku 1865, po ogłoszeniu amnestii, powrócił do Warszawy. W stolicy Adam Chmielowski rozpoczął studia malarskie, które był zmuszony przerwać. Edukację kontynuował w Belgii (studia politechniczne w Gandawie), a następnie wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Tam zaprzyjaźnił się z wieloma artystami,
m.in. Stanisławem Witkiewiczem, Józefem Chełmońskim, Aleksandrem Gierymskim, Leonem Wyczółkowskim. W tym czasie powstało wiele obrazów o tematyce religijnej, w tym największe dzieło Adama Chmielowskiego „Ecce Homo”. Dorobek artysty obejmuje 61 obrazów olejnych,
22 akwarele i 15 rysunków. Najbardziej znane prace to: „Po pojedynku”, „Dziewczynka z pieskiem”, „Cmentarz”, „Powstaniec na koniu”,
„Wizja św. Małgorzaty”, „Zachód słońca”, „Amazonka”. Jego malarstwo charakteryzowało się prostotą środków, naturalnością i nastrojowością.

ZAKONNIK

               Podczas tworzenia dzieła „Ecce Homo” dokonała się wewnętrzna przemiana artysty,
w wyniku której 24 września 1880r. wstąpił
do Zakonu Jezuitów w Starej Wsi. Po roku zrezygnował z powodu depresji i silnego załamania nerwowego. Spokój odnalazł dopiero w regule Zakonu św. Franciszka z Asyżu. W roku 1884 przybył do Krakowa i zamieszkał przy ulicy Basztowej. Nadal malował, ale coraz bardziej angażował się w opiekę nad nędzarzami i bezdomnymi. Wkrótce całkowicie oddał się ubogim. Mieszkał w ogrzewalni miejskiej przy ulicy Skawińskiej na Kazimierzu. 25 sierpnia 1887r. Adam Chmielowski wstąpił do III Zakonu
św. Franciszka i przyjął imię Albert. Rok później złożył śluby zakonne i założył Zgromadzenie Braci Albertynów. Trzy lata później z jego inicjatywy powstało Zgromadzenie Sióstr Albertynek. Ogrzewalnie miejskie dla bezdomnych przemieniał w przytuliska. Zakładał domy dla sierot, kalek, starców i nieuleczalnie chorych. Pomagał bezrobotnym, organizując dla nich pracę. Schorowany Brat Albert, „brat opuchlaków”,
jak go nazywano, zmarł 25 grudnia 1916r. Bezpośrednią przyczyną jego śmierci był rak żołądka.

BŁOGOSŁAWIONY I ŚWIĘTY

Proces informacyjny rozpoczął kardynał Adam Sapieha tuż po wojnie, w 1946r. 15 września 1967r. kardynał Karol Wojtyła rozpoczął proces apostolski, a w styczniu 1977r. papież Paweł VI wydał dekret o heroiczności cnót przyszłego świętego. Wyniesienie Brata Alberta do chwały ołtarzy, zarówno beatyfikacji (1983r. w Krakowie), jak i kanonizacji (12 listopada 1989r.
w Rzymie) dokonał Ojciec Święty Jan Paweł II. Relikwie Świętego znajdują się w Sanktuarium Świętego Brata Alberta Ecce Homo w Krakowie.

 

„(…) trzeba każdemu dać jeść, bezdomnemu miejsce, a nagiemu odzież, bez dachu i kawałka chleba może on już tylko kraść albo żebrać dla utrzymania życia”

(Brat Albert)

 

„Praca codzienna z obowiązków stanu wynikająca może mieć wartość modlitwy, cnoty i przykładu zarazem, gdy pracujemy dlatego, że Pan Bóg chce, abyśmy pracowali na chleb, który nam daje.”

 (Brat Albert)

 

Życiorys

Brat Albert - Św. brat Albert Chmielowski - Adam Bernard Hilary Chmielowski - urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomi koło Krakowa. Był najstarszym z trójki dzieci Wojciecha i Józefy.

 

Jako osiemnastoletni student Szkoły Rolniczo-Leśnej w Puławach brał udział w powstaniu styczniowym. W przegranej bitwie pod Miechowem został ranny, w wyniku czego amputowano mu nogę. Po wydostaniu się z niewoli, wyjechał do Francji.

 

W 1864 r. rozpoczął studia malarskie w Paryżu. Po amnestii w 1865 r. przyjechał do Warszawy, gdzie również studiował malarstwo, które później kontynuował w Gandawie i w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (1869-1874).

 

Po powrocie do kraju w 1874 r. tworzył dzieła, w których coraz częściej pojawiała się tematyka religijna. Malarstwo Chmielowskiego charakteryzowało się prostotą środków, naturalnością i nastrojowością. Oprócz tematyki religijnej malował również realistyczne obrazy. W latach 80-tych powstał jego słynny obraz "Ecce Homo".

 

Adam Chmielowski wstąpił jezuitów, jednak po pół roku opuścił nowicjat i wyjechał na Podole do swojego brata Stanisława. Tam związał się z tercjarzami św. Franciszka i prowadził pracę apostolską wśród ludności wiejskiej. W 1884 r. wrócił do Krakowa, gdzie poświęcił się służbie bezdomnym i opuszczonym.

W 1887 r. za zgodą Albina kard. Dunajewskiego przywdział habit, a rok później złożył śluby zakonne, przyjmując imię Albert i dając początek nowej rodzinie zakonnej. Założył zgromadzenia: Braci Albertynów (1888 r.) i Sióstr Albertynek (1891 r.), które oparte zostały na regule św. Franciszka z Asyżu.

 

Brat Albert zajmował się biednymi i bezdomnymi. Ogrzewalnie miejskie dla bezdomnych przemieniał w przytuliska. Nie dysponując środkami materialnymi kwestował na utrzymanie ubogich. Oddając się z biegiem czasu coraz pełniej posłudze ubogim rezygnował stopniowo z malowania obrazów. Służbę na rzecz bezdomnych i nędzarzy uważał za formę kultu Męki Pańskiej.

 

Brat Albert Zakładał domy dla sierot, kalek, starców i nieuleczalnie chorych. Pomagał bezrobotnym organizując dla nich pracę. Słynne są słowa Brata Alberta, że "trzeba każdemu dać jeść, bezdomnemu miejsce, a nagiemu odzież, bez dachu i kawałka chleba może on już tylko kraść albo żebrać dla utrzymania życia".

 

Schorowany brat Albert, "brat opuchlaków" jak go nazywano, zmarł 25 grudnia 1916 r. w Krakowie. W 1938 r. prezydent Polski Ignacy Mościcki nadał mu pośmiertnie Wielką Wstęgę Orderu Polonia Restituta za wybitne zasługi w działalności niepodległościowej i na polu pracy społecznej.

 

Wyniesienia Brata Alberta do chwały ołtarzy, zarówno beatyfikacji (1983 r. w Krakowie), jak i kanonizacji (12 listopada 1989 r. w Rzymie) dokonał Ojciec Święty Jan Paweł II. Relikwie Świętego znajdują się w Sanktuarium Świętego Brata Alberta Ecce Homo w Krakowie.brat Albert

Prezentacja_o_sw_bracie_albercie.ppsx

Kontakt

Zespół Szkół Specjalnych i Placówek Oświatowych

ul. Lipska 2, 26-600 Radom

Tel / Fax: (48) 366 82 20

Tel / Fax: (48) 366 41 31

Email:

dyrektor@zssipo.radom.pl

sekretariat@zssipo.radom.pl

Inspektor Ochrony Danych:

iod@zssipo.radom.pl

Administrator strony:

admin@zssipo.radom.pl

Jak dotrzeć

Polub Nasz profil

Newsletter

Please enable the javascript to submit this form